Wszawica nie zawsze wynika z zaniedbań higieny. Może pojawić się u każdego i w każdym wieku. Częściej jednak dotyka dzieci przebywających w dużych skupiskach:
w szkołach, przedszkolach, na koloniach, na obozach. Dlatego przed wyjazdem dzieci na zorganizowany odpoczynek należy uczulić je, aby nigdy nie pożyczało swoich gumek, spinek, grzebieni, szczotek oraz nie korzystało z czyichś przyborów. To samo dotyczy wymieniania się ręcznikami, czapkami czy chustkami. Takie zachowania mogą zwiększyć ryzyko wszawicy, bowiem choroba ta przenosi się przez bezpośredni kontakt.

 

Wskazania profilaktyczne

• związuj długie włosy,

• używaj wyłącznie osobistych przyborów higienicznych do pielęgnacji skóry i włosów,

• codziennie czesz i szczotkuj włosy,

• myj skórę głowy i włosów w miarę potrzeb, nie rzadziej niż raz w tygodniu,

• wyposaż dzieci w środki higieniczne (np. szampony z odżywką ułatwiające rozczesywanie i wyczesywanie włosów),

• po powrocie do domu – sprawdź czystość skóry głowy i włosów.

Kiedy okaże się, że mamy do czynienia z pasożytem, szukajmy pomocy w aptece, gdzie dostępne są skuteczne preparaty do walki z wszawicą.

 

Wszawica – fakty

• Dbałość o higienę osobistą i status społeczny nie mają wpływu na częstość występowania wszawicy. Może się nią zarazić każda osoba przez kontakt z chorym lub jego rzeczami osobistymi.

• Wszy poruszają się wyłącznie poprzez pełzanie. Zarażenie następuje w wyniku bliskiego kontaktu z chorym lub jego rzeczami osobistymi.

• Wszy dzięki specjalnym odnóżom i pazurkom czepnym silnie przytwierdzają się do włosów. Gnidy są przyczepiane do włosów specjalną wydzieliną, która nie rozpuszcza się w wodzie i jest trudna do usunięcia.

• Wszawica jest także problemem zdrowotnym. Powoduje wystąpienie swędzących grudek zapalnych, które po zdrapaniu mogą ulec wtórnym zakażeniom bakteryjnym.

• Nie należy golić głowy chorego. Powstające przy okazji golenia mikro uszkodzenia skóry głowy mogą stanowić wrota zakażeń bakteryjnych i/lub grzybiczych
  i przedłużenie procesu leczenia.

• Wesz ludzka nie bytuje na zwierzętach, dlatego nie jest konieczne przeglądanie sierści zwierząt.

   

Źródło: Główny Inspektorat Sanitarny, Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego